Ayışığı Serenadı, Erol Çatal

Aşk
Ayla başlar
Tutkuyla çağrılan kısrak kanatlarından savrulunca küller
Sütunlar yükselince; ayet yaklaşınca
Işık çözülünce.
Edası bir nergis çiçeğini andıran o billur heykeli kıracağım
Sözü dilden alacağım
Arp'a bir tel kalbimi gereceğim
Ben de biçeceğim ezgimi biçen orakları
Ey gece
Çorak ten, kör dudak
Soyun isminden
Ayini uzat
Meşaleleri yak ve bekle
Ağıtlarına sarınan ay yürekli savaşçıları
Şarap kabardı
Unuttum neydi parola
Hangi kelimeydi anahtar
Kılıçlar kırılacak şimdi bentler yıkılacak
İhtişamın yalnız tortusu birikecek çehremde
Zordur arzulu olanı durdurmak
Taştan taç yontmak
Ateşe at sürmek
Sanrıya aralık kapılar önünde
Şarap sancıyı bekleyiştir
Küf ve kokuyla kaplanmış kadehlerde
Ses çığ değil çığlık oldu
Felaket mi yoksa bu?
Zehir genişletti ufuklarını
İmkansız artık ağları yırtmak,
Yağmura kapanan kaplanı kapandan kurtarmak
İşte gün batıyor
Kızıl şarap karardı
Kuyu kıyıdan uzak
Safra at ki yükselsin içindeki deniz
Hey kürekçi, andını bozma
Her bozgunda yıpransa da sımsıkı tuttuğun kalkan
Asi avuçlarından silinmez
Perişan ordular bıraktı zaman
Kuru yapraklar
Kasırlarını tutuşturan kasırgalar
Kalem bilmez şimdi kelâmı doğuran dehlizleri
Kuyu, güneşte yara açan yarasalar ülkesi
Çıkrığında yusuf kokusu, gömleğinden bir parça
Zincirinde elemin işareti
Gözyaşı
Anladım, gözlerimi açacak iksir buydu.
Kuyu aya şarap, bana baldıran sundu

Ertelenmiş vaktin eşiğinde
Ölümü çağıran kısrak kanlarından savrulunca güller
Ay Şarap Kuyusunda gizli bir hayatın portresini çizer.