Eski çağlardan geldim Marie Sophie… Acılar kokan
Sardı ruhumun karanlığını güllerin örtündüğü peçe
Ömür bir kadehti, kırıldı sonsuz bir rüyâda
Sene: Bin yedi yüz otuz, Yer:Nedim Divanı’nda bir gece
Gözlerim köhne bir konak Marie Sophie… Nerval’den de eski
Yaralı bir zakkum gibi titrerdin rüzgârlı behçelerde
Kimindi kâlbin kanıyla yazdığı gazel?-Senin!
Ki hâla ‘Aşk bir yastır’, uğradığın o gizli mevsimde
Bin yılda yazıldı bu şiir Marie Sophie… Hep aynı geceyle
Terk etti beni şafak, yüzümde sönmeyen bir ateş
Haydi toparlan, gidiyoruz, işte açıldı Divân
Çünkü doğmak üzeredir, geçmişte bekleyen güneş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder