Algının dağınık sabahı… Camsı
sınırlar… Kusurlu güzelliğin
tende ısrarı…
Sendeki esrâra bakarım. Ey kutsal
bitki!.. Ruh ile gülün alaşımı.
Varlık dinlenir… Bahçe olurken
ve Olmak yapraklarda henüzken…
Sendin hilkâtin ürperen ırmağı.
Sırları var hayatın ve aklın eşya
ötesi dalgınlığı. Sus! Büyümesin
aramızda, hayretin şerhâ yalınlığı.
Kalp neler neler saklar? Ki saklamalı!
Bazen de ne yapsanız, âşikârdır
bir zambağın kendi tenine alınganlığı.
Neresinden bakılsa eksiktir insan.
İnsan ki lâin serencâm. Tahammül
mülkünün çırağı.
Ey kutsal bitki! Ruh ile gülün alaşımı.
Bu olmalı hepimize aratan, Tanrı'daki
tamamlanmışlığı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder