Şiir Üzerine (67), İsmail Süphandağı

"Şiir aslında 'insanı bir imkân' olarak görmeye eğilimlidir. Neyin imkânı? Elbette 'iyi' ve 'güzel'in imkânı. İlahî olanın mutlak anlamda iyi olduğuna ilişkin veri, 'insanın bir imkân' oluşu üzerinden okunduğunda yerli yerine oturuyor."