Çünkü Ölümleri Kayadan Uçmak Gibidir (Celal Fedaî)

Ben ha düştü ha düşecekmiş gibi duran büyük kayaları severim

Onları parçalanmış görürüm de sevgim artar kaldırım taşlarına

Kiminde bıyıklı bir aslana binerim müzelerde pişmanlığım artar:

Şu şehri çevirip aldım da kenarındaki nehri bıraktım bir başına.

Bak söylemekten bıkmadığım şeydir, bu dünya çok güzeldir

Uzaktan bayramlaşmanın güzel olmadığı günlerde dünya

Upuzun bir düzlüktür üstünde alınacak şehri de kalmamış

Duyarsan bir söyleyen inan: Tersine dönmüş mezardır dünya.

Şimdi sen açık kapısını görüp uzaklaştın diyelim, öyle ya…

Henüz pişmemiş bir yemeksin ve daha kalkmamış bir harman

Ben savrulmuş buğdayda bir başına gördüm kendimi kar altında

Şehrim muhasara edilmişti seyrettim düştü tanelerim sararak.

Gördüğüm gerçekleri sevmedim ben de binlerce benzerim gibi
Yollanan selamlar da güzeldir ama yol için diyeceklerim var:
Büyük kayalara oturmuş çocuklar olacak hep bozkıra inan sen
Kavi ve mukayyetiz niye: Çünkü ölümleri kayadan uçmak gibidir.