Kuşatma Kalktığında (Rıdvan Tulum)

Dedem ekmeği karşılamaya tırpanla giderdi
Ben bir yası başlatmak için
Ekmeğin gelmesini bekledim.

Geçmişini evliya sananların koridorunda,
Nasıl başlamıştık sorusunun elini bırakıyorum.
Duvarın köşeye sıkıştığını sanarak, her sabah,
Terzilerden halk, gazetelerden ölçü alıp
İlk çarpışmada katılan ben oluyorum düşman saflarına.

Bunu kimseye açıklama: ama ilk hata elbette yetimdir.
Giderken helallik almayı unutmuşların yüzüdür, yüzün
Müjdenin geldiği yerde durmaz bir daha.
Adı olmayan ve adı bilinmeyen her şey
Kayıtlara, sonra diye düşülmüştür.

İkimizin de hayata karşı acemi gömlekleri var
Bunu anlıyorum ceplerimizin olmayışından
Sonra, kendinden haber alamamak ulaşıyor insana:
Yağmuru ayakta tutacak tek söz
Tek bir kapı kalmamış artık kırılacak

Bütün sonların kapısına vardığımızda…